Ömre Heves Şiiri - Sevgi Gül İlkan

İçimde çıkan yangından nasıl kurtulurdum
Sadece içeriden açılan kapıyı açmasam.
Mücadeleden kol kanat takınıp
Çınar ağacı gibi diktim kendimi hayata.
Kim yara almamıştı ki kan/atlarından.
Yaşama hevesimi ceplerime doldurup
Hayallerimi tez elden satın aldım
Bir masa ve birkaç sandalye atıp gölgeme.
Hayata demlenecek onca güzellik varken
Nasipsiz kalkmamalıydım ömürden.
Herkes uçup gideceğine göre...
Dudaklarına yumulduğum çınar yaprağımı
Günlüğümün arasına serpiştirdim
Gün/eşim niyetine.
Heves nefes.
Bahara kanat çırpıyorum
Dalına yuva yapmaya
Bana gelenlerin içini, içimi ısıttığı.
Sandalyeler sahiplerini bekler.
Bir Umut, bir de Bahar.