Ömre Bedelim Şiiri - Yasemin İzmir

Senin gibi kokmuyor gurbet gecelerim
Her zerresi titriyor yalnızlığımın
Ayrılığı soluyorum
Bedevi bir göçebe gibi uyanıyorum
Yokluğuna vuruyor saatlerim
Gözlerimi sensiz açıyorum
Yabancı sabahlara
Ömre bedelim
Dikiş tutmuyor sevdamın ayarı
Aynalar yansıtmıyor suret-i endamını
Sensizlikte çiçekler bile kokmuyor
Yokluğunun kaldırımlarında tökezliyorum
Okyanus gözlerinde boğuluyorum her gece
Feri kaçmış gözlerim aynı yere takılıyor
Bıraktığın yerde duvar saatimiz 3.12
Gittiğin zamanı gösteriyor
Koluma Saba Melikesi Belkıs takılsa
Kahkahalar atarak sarılsa cilve yapsa
kımıldamaz kanı çekilmiş bedenim
Yerin boş kimse dolduramıyor
Ömre bedelim
Öksüz yorgun yüreğim üşüme nöbetleri geçiriyor
Işıksız kapkara ay tutulmalarım
Günahları saldım
Ortada üryan geziyor
Yok kaçarım
Issızlığımı oynamadayım son nöbetlerdeyim
Haraç-mezat satılmalarda eski zaman düğmeli radyo
Asar-ı Atıka köşede unutulmuş
Bir çalıyor bir duruyor arada parazit yapıyor susuyor
Vurunca tepesine çalışıyor
Gurbet yolculuğumda benimle geziyor
Arkası yarınlarda kalmış bir sevda masalı anlatıyor
Cemre hiç düşmüyor bağrıma
Hava puslu ağır basıyor
Kar yağıyor düşlerime
Ayaz geceler buz kesiyor
Sensizliğim sığmıyor gecelerime
Meskenim deniz eski balıkçı ağları
Örtü gecelerimin üstüne
Bu diyarların ardıç kuşları var
Misafirlerim
Hergün camın önünde beklediğim
Bir tek onlar bırakmadı ellerimi
Terk etmedi bilinmezlere beni
Habersizin senden hasretinden ölmekteyim
Ömre bedelim
Bitir artık öfkeni soluma zehirli nefretimi
Arafta bekletme beni kes cezamı
Sensizliğe razıyım
Zincirli azatlı kölenim
Ya çağır yanına beni
Ya da azat eyle kır zincirlerimi
Seni yüreğime kazıdım
Ömrüme bedelsin diye son yazdım
Ömre bedelim