Ömr-ü Hayat Şiiri - Hacı İbrahim Sağır

ÖMR-Ü HAYAT

Ömrün neresindeyiz kaç an var sona doğru?
Tüm anları tüketip gitmeye O'na doğru.

Bu günü son gibi yaşamak delicesine,
Acıyı tatmak sevdalanmak delicesine.

Gülmek olmaz ki her daim ağlamakta lazım,
Aşkla yananın başını bağlamakta lazım.

Dertlerle yoğrulmak pişmeye sebeb değil mi?
Aşk oduna yanmaya bende ben talip değil mi?

Yollar uçsuz bucaksız Sevgili'ye ulaşmaya,
Bensiz benlik engel ben gibiye ulaşmaya.

Anlam katmak için bana verilen ömüre,
Şükür etmekle başlayın verilen ömüre.

Ben sanırdım ki; benim hayatın tek sahibi,
Emanet etmiş meğer alemin gerçek sahibi.

Emaneti korumak boynumuzun borcu olsun,
Kırkdördü harcasakta gerisi kutlu olsun.

Yıl bin dokuz yüz altmış yedi şubatın onu,
Başlangıç mı? Son mu? Anlamadım ben de onu.

Geçen geçmişte; bakmak umutla geleceğe,
Kurban olsun bu canım benimle geleceğe.

Hacı İbrahim Sağır
10 Şubat 2011