Ömr-ü Farazi Şiiri - Cihangir Çağlar

Seni harnuba, mesir macununa, Medine hurmasına,
Seni dünya nimetine değişir miyim dostum, asla!
Bazen, esfel-i safilini hak ettiği kadar var insanoğlu,
İmanımı sorgulayan sen değilsen kim? Dostum yapma!
Bana günah değil mi, ya sana; ya domuza, ya maymuna?
Ata günah değil mi, eşeğe, serçeye, ite günah değil mi?
Bebeğe, çocuğa, safa, tüyü bitmemişe; süte günah değil mi?
Kerbelaya Hasan’a Hüseyin’e; Yakup’a, Yusuf’a günah değil mi?
Seyahatini, iklimini, servetini, mağfiretini, teslimiyetini,
Hürmetini, izzetini, nefsini, şefkatini velhasıl hadi göster diyenlere,
Seni sevdiğimi unut diyenlere, yaşadıklarımız yalan diyenlere,
Boynu bükük kalanlara, Âşık Veysel’e, Mahsuni’ye, Ferhat’a, Kerem’e,
Sulanmamış bahçeye, solmamış güle; yaşanmamış ömre günah değil mi?
Elinden alınanlardan, sana sunulanlardan ibaret mi sanırsın?
Bu dünyayı bir sevda mı sanırsın, uykuna giren bir rüya mı sanırsın?
Bir derya, bir göl, bir ırmak, uğruna yelken açtığın rüzgâr mı?
Dağa günah, taşa günah, ağaca, ormana; Umman’a karışan gözyaşına.
Siyaha düşman beyaza, aydınlığa hasret karanlığa, yağmura günah.
Kendinden sandıklarını bir kefesine koyduğun teraziye, ömr-ü faraziye günah…
Saçılmamış tohuma, bitmemiş çayıra, çimene; yayılan koyuna,
Susamış toprağa, ısınamamış ateşe, mis kokan menekşeye günah değil mi?
Sen günahı ne sanırsın, imanın karşılar mı gelen vakti, yoksa umar mısın zirveyi?
Kurulur mu dallarına salıncaklar, bir çınar gibi, sen zamanı nasıl tutarsın?
Sen sabahı umarsın da, gece sabahı umar mı, susar mı hatırına baykuşlar?
Çaya günah değil mi, muhabbete, karakterine verilen müebbete günah değil mi?
O seni çağırırken, es veren nefesine, aldığın oksijene, tepelediğin zemine günah değil mi?
Günah sensin, günah ismin, günah sen bana, ben sana günah, dostum anla…
Vazgeçene kadar vaktin var, değişirsin zamanla, bir adım karşısı cennet, kal aşkla, dol aşkla…

(Eksik Yolcu - Lal Perküsyon Şiir Kitabından)