** Ömerler Ve Anılar **

nice Ömerler tanıdım şu fani dünyada
kimi gariban kimi memur kimi fakir kimi zengin
gönülleri denizler kadar engin
onlar gözlerden gösterişten ıraktılar
gönlümüzün köşesinde
derin izler bıraktılar

birincisi liseden arkadaşım,
canciğer dostum Ömer Coşkun
ilan-ı aşk yaptığım o dilbere yazdığım
ilk şiirimi ona okumuştum
Ulus'ta Mişmiş Pastanesi'nde
dinler dinlemez
bir tuhaflık sezmiştim sesinde
yıllar sonra son kez
gördüm onu bir bayram arifesinde
veda etti bana ve hayata
Hacettepe’nin onkoloji servisinde..

ikincisi sormayın bir alemdi
şu bizim Ömer Güney,
okul takımında o kaleci ben kaleci
hey gidi günler hey
sonra kader buluşturdu bizi Ömerler Köyü’nde
ben yeni yetme bir şair
o halim selim bir muallimdi
Sincan istasyonunda bir Nisan sabahı
o dersi kaçırmış
ben aklımı kaçırmıştım
dün gibi hatıramda kalmış o yıllar
şimdi Ayaş’ta müftü diyorlar

üçüncüsü Ömer Ağca
kendi halinde biri
yüzünden tebessüm eksilmezdi
fakültede aynı sırada oturduğumuzu
aynı kıza aşık olduğumuzu
herkes bilir o bilmezdi
bir gece yarısı
Yeşilada feribotunun güvertesinde
yeşil üniformalı bir Asteğmen gördüm
gözlerinde nem başında efkar
ona şiirler okudum Magosa'ya kadar.

dördüncüsü Ömer Kurt Karadenizli biraz
hem gözü kara
hem lazoğlu laz
bankalar bize çalışıyordu o sıra
iki James Bont çanta dolusu para
ben Köroğlu o Ayvaz
nice günler geçirdik Akdeniz kıyılarında
ben zampara o zampara
yerdik içerdik günü gün ederdik
çalmıştık felekten öylesine birkaç gün
hayat hiç bitmesin derdik
şimdi memurmuş büyük bir şehirde
nerde o günler şimdi nerde

beşincisi personel müdürü Ömer Günaydın
bir gün dedi ki gözün aydın
ben genel müdürüm sen en sadık yardımcım
odamız çiçek dolacak
bütün kapılar bize açılacak
derken sükut-i hayal olduk
birlikte Maarif Vekaleti’nden kovulduk
neler görecektik hayatta daha neler
dedim abi bizi bu kurtlar sofrasında yerler
sen ben ve bir de Yavuz Bülent Bakiler
bize hem sürgün hem de şairdi derler
şimdi politik şiirler yazıyormuş
Yeşilırmak Şairi kader dostum diyormuş

altıncısı model Ömer Göçmen
hem sportmen hem de öğretmen
aynı kulvarda kulaç attık birlikte
göçmen kuşlar gibi gelir giderdi
bayramda törende nümayişte dirlikte
modellik ederdi
bir gün haber saldım hadi gel dedim
-ne olursan ol yine gel- dedim
buluştuk Mevlana türbesinde
dünyanın merkezinde
derdi ki dünyanın altıda bir üstü de bir
şimdi uzaklardan selamı gelir

yedincisi ki Ömer Celep
nam-ı diğer Ömer Aga
Hayam gibi hayatı pembe görür hep
erbab-ı edip ehl-i şiir hem de nüktedan
gel gör bencileyin
sille-i tokadını kaç kez yemiş feleğin
tenzil-i rütbe ile kaç kez sürülmüş
şu hayat macerasında
ilim erbabı yahut üdeba arasında
nice bezm-i alemde görülmüş
bazen kendisi bile şaşar
şimdi karye-i Çambükü’nde yaşar

nice Ömerler tanıdım şu fani dünyada
kimi gariban kimi memur kimi fakir kimi zengin
gönülleri denizler kadar engin
onlar gözlerden gösterişten ıraktılar
ve gönlümüzün köşesinde
derin izler bıraktılar

(Taşova, 14.02.2007)