Ömer Yavuz Er Şiirleri - Şair Ömer Yavuz Er

Bir varmış bir yokmuş, arayan bulmuş, varan durmuş
Bir garip yolcu sanırdım kendimi namım alıp yürümüş
Bir şeyin şüyuu vukuundan betermiş, doğrusu buymuş
Bir günlük beylik, beylik olsa da canda ateş çabuk sönmüş

Bir tahtası eksik derler benim için her daim

Sarih bir sevginin en mukaddes zarafeti bu Efsunkâr bir serzenişin en büyük ihtirası bu Nadanlara nail olmayacak nakisa bir haldir bu İcbarı kabul etmez, külliyen gönül işidir bu. Söylemiş eskiler, saadet benzermiş hoş bir seraba Ehlidil eklemiş, her seven gönül düşermiş bir gün azaba Varakpareler merhem olmazmış hasret çekenin acısına İlle velâkin değişilmezmiş ilk göz ağrısı bu cihana. Yâdımda ezeli ve pembe bir fecir gibi kalan haslet Ozanca halime aldanmayın, sadece özentiden ibaret Ruhaniyet halimin arzusu kime niyet acaba kime kısmet Uful halin nicedir, derdin ne Yavuzi, nedir sendeki hikmet Melek kadar masum; der ki, yok canım şeytan kadar şirret.

İlk şiirim 1991 yılında yayımlandı
Liseyi küçük bir kasabada okumuştum
Babam şiirden pek hoşlanmazdı
Annemi daha küçük bir çocukken kaybetmiştim
Yaşadıklarımı kimseye anlatamadım Merve.

Yaşadın dört sene gönlümde misafir demedim
Ne zaman, nereden esti bu firar aklına senin
Buzlar tutuşur kalbimde sanki donmuş kor içim
Bilmem yadsıyan kar mıydın yoksa yağan ateş miydin?

Ayrılık ölümden beter, çok çektirdin artık yeter

Efkârlıyım bu gece yine perde arkasında
Hayal denen şey çıkmaz oldu gönlümün yarasında
Ben uyumazken gecenin en siyah noktasında
Ortasındayım şu kırgın hayatın tam ortasında…

Bakıyor cam bana ben cama

Ey benim polinom gözlü sevgilim
Ne olur üzerimde ters dönüşüm uygulama
Zaten her türlü olasılıkta çarpanlarıma ayrılmışım
Karmaşık sayılar içerisindeyim lütfen beni yorma.

Sen benim için “özel tanımlı fonksiyonlar” gibisin

Her zerre ki dinleyen, hitap ister ondan
Kâinat isminde kitabı hiçtendir onun
Ya hitabı dinlersin ya kitabı okursun ondan
Bir efsane ki yazmış on altı babı var onun.

Bir gün zevke gelmiş, kapılmış hamam sefasına

Sen kapalı kapılar ardındaki fısıltı
Boğazları ve yürekleri parçalayan,
En masumların gülümseyerek ölüme,
Sahipsizliğin çığlıklarında gözleri kapalı
Ölüme kucak açtıkları yeşil elma kokusu.
Ölümsüzlüğün musikisi çınlamakta

Stanbul-u Galata artık;
Sensiz gündüzlerimin uçsuz bucaksız,
Gecelerimin en siyah buluşma yeri.
Dalga dalga saçların yerine
Denizlerin dalgasındayım şimdi.
Köpük köpük haykırmada aşkımı