İşte ben buyum
Yaşamım sevinç ve neşe dolu
Hayata mutlu bakma niteliği kazanıyorum,
Arılarımla.
Gezinirken kovan aralarında
Tazeliğini duyuyorum hayatın
Rabbin vahettinde yola koyuldum
Kanat çırpa çırpa sonsuz yoruldum
Çalbayı,keveni kekiği buldum
Nektarı,poleni almaya geldim.
Gün doğmadan başlar benim görevim
Beni sokan bu arılar,
Hem ölürler, hem haklılar.
Çiçeğe aşık arılar,
Sevmekde de çok haklılar.
Garip bir yalnızlık var içerimde
Seni arıyorum Uzak şehirde
Tozla duman olmuş yıkık şehirde
Derinliklerinde her köşesinde.
Sen yoksulluğu var var yüreğimde
Arkadaki Çocuk
Bugün 23 Nisan…
Üç aydır hayalini kurduğum bayram.
Rüyalarıma giren,
hayallerimi süsleyen bayram.
Ben Anamdan Öğrendim
Ben anamdan memleket özlemi öğrendim,
Her sabah ezanla uyanan sokakları sevdim.
Toprağın kokusunda, rüzgârın şarkısında
Kaybolan yılları, dönüp duran zamanı hissettim.
Şu dağların çalısıyım
Ben anamın yarısıyım
Tükenmemiş duasıyım
Benim için uykusun pölen anam değil mi.
Ömer TURAL, Duyguların şairi
BEN BENİ
Çoban oldum dağ başında yayarım,
Nice koyunları kırkar, sağarım.
Som altındır gönlüm, yoktur ayarım;
Bir sürü peşinde buldum ben beni.
Bu Şehirden Çoktan Giderdim Amma
Ömer TURAL – 6.10.2010
Bu şehirden çoktan giderdim amma,
Ben seni içimden atabilseydim.
Bir daha ismini anmazdım amma,
AYŞE
Zaten güzelsin birde boyanma
Bırak bu işleri bırak be Ayşe
Nerde güzel görsem ömrümden gider
Bırak gülüşleri bırak be Ayşe.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!