Ömer Tombul'un Hayatı Şiiri - Ömer Tombul

Gün üç eylül bindokuzyüz kırk yedi
Geldim girdim dünya denen hana ben
Ağladım annem sus ağlama dedi
Gözüm açtım baktım bu cihana ben

Oğlumuz tombulca bir er dediler
Yemek yemez meme emer dediler
Ezan sesi ile Ömer dediler
Durdum baktım ezan okuyana ben

Daha küçük yaşta tutuştum yandım
Yaradan var dedim hep onu andım
Allah bir Muhammet haktır inandım
Yürekten bağlandım bu imana ben

Gaziköy’lü baylar bayanlar soyum
Soyadı Tombul’lar Ayan’lar soyum
Güzel insanlara olmuyor doyum
Kardeş oldum nice müslümana ben

Çal’da Ekizek’te karşı ormanda
Güttüm oralarda öküzle manda
Mezar ardındaki bizim harmanda
Girdim defalarca toz dumana ben

Tırpan tırmık birde anadutunan
Günler geçti çayırlarda otunan
Döven sürdüm öküzünen atınan
Emek verdim sapa hem samana ben

Ayak bastım öküz kağnı izine
Durak yaptım şu Düzçam’ın düzüne
Pek çok işe gittim Banaz özüne
Kağnılar çektirdim çok hayvana ben

Deli gönül türlü renge boyandı
Dost ile düşmanı bildi uyandı
Asker olma çağım geldi dayandı
Pusulam geldi de gittim Van’a ben

Acemilik bitti bölükte kaldım
İmtihan edildim çok puan aldım
Sınıfım jandarma bir erbaş oldum
Manga yetiştirdim bu vatana ben

Ayrıldım sıladan kara yastayım
Bazı sağlıklıyım bazı hastayım
Yaş otuzdan beri bu Sivas’tayım
Ayrı düştük kardeş baba ana ben

Unutamam tezek yanan sobayı
Özlerim harmanı otu yabayı
Öldüler yitirdim ana babayı
Gelemem bir daha hiç yan yana ben

Belediyemizin bir iş yerinde
Kaytarmadım bunca işin birinde
Çalıştım bir zaman su işlerinde
Söktüm taktım sayaç musluk vana ben

Taş atana ben gül verdim barıştım
Çok çalıştım dostlar ile yarıştım
Emekli safına bende karıştım
Şaştım çabuk geçen bu zamana ben

Abdal gönül durmaz anar ezeli
Huzur yok dostlardan ayrı gezeli
Özledim öğretmen Adil Güzel’i
Hasretlik çektirdim tatlı cana ben

Mevlam ömür verdi hayatta kaldım
Yaş ellibeş oldu hayli yol aldım
Bir gemi misali ummana daldım
Yaklaştım korkulu bir limana ben

Hayat boyu kötülere uymadım
Kötü sözü söylemedim duymadım
Ben hayatta güzelliğe doymadım
Nice nasihatlar ettim bana ben

Ölüm var insanlar gülmüyor yastan
Her doğan ayrılır sevdiği dosttan
Her kulun hayatı böyle bir destan
Dostlar yol tükendi geldim sona ben

Günler geldi geçti ihtiyar oldum
Ne huzurlu ne bir bahtiyar oldum
Azrail can aldı sarardım soldum
Gider oldum gelmez yoldan yana ben

Ocağa koydular kara kazanı
Hemen gönderdiler mezar kazanı
Boş gönderdin derse hak ramazanı
Acep ne söylerim yaradana ben

Selalarla seslediler soyumu
Yıkadılar gelen gördü boyumu
Bir dost kepçe ile döktü suyumu
Çevirdiler döndüm her bir yana ben

Tabutdayım son yolculuk var şimdi
Geniş dünya bu başıma dar şimdi
Sınavım var işim ahuzar şimdi
Hazırlık yapmadım imtihana ben

Ecel geldi başa dertlerim azar
Kılındı namazım hazırdır mezar
Tek satılan kefen bu nasıl Pazar
Bilsem gelmez idim dünya sana ben

Ömer TOMBUL araç geldi yük aldı
Kalktı gitti en son durakta kaldı
Ceset teslim oldu uykuya daldı
Bilmem uyur muyum kana kana ben

HALK ŞAİRİ ÖMER TOMBUL