Bırakma
Öyle dağınık durmasın yüzüm akşamları
Benim çünkü
Her yağmurda bir şeyler unutan
İşte şimdi bir kelimenin tuhaflığı
Bir sesin zorluğu dilimde
Saçların;
İntiharlar saklıyor gözlerimin içinde
Uyansam; bir daha ölmeyeceğim
Bir daha olmayacak
Sarı tutamlarıyla yaşamak
Saçların;
Böyleymiş mevsimlere özenmek
Yanmak üşümek serin sabahlara uyanmak
Oysa hep aynı ipiltisi kulağımda
Sundurmaya çarpan yağmurun.
Benim her yanım ayni rüya
Ne yana dönsem
Duydum seni bir vakitti
yalnızdı ay yine
sen yoktun ve yanında
karanlık elleri gecenin
tutsan sabah olmayacak
ben kaybolacağım kuytusunda aşkın
Kırıldı bak
Aşka sunacak ne varsa
Oysa bilmek gerekmiyordu ilk zamanlar
Kaybedecek bir resim
Unutulacak bir renk yoktu
Bu şehri böyle de hatırlardı insan
seni anlamak
bir sese kulak vermek
bir çiçeği koklamak gibi
her hüzün gecesinde sebepsiz
anlamsız şarkılar çığırmak
kayalardan kopan taşlar
Bir garip bahar bu bendeki
Şimdi taştan Eylüller oturur yokuşlara
Bir at koşar koşar da düşer
Seni nasıl unutur yaprağın düştüğü yer
Sana yakın yağmurun gelişi
Bir at koşar koşar da iner düşlerden
Kalabalıklardan kurtarabilmek
Beton yığınlarından
Çekip alabilmek seni
Seni şehirlere yarım kalmış
Çocuklara anlatılmamış öykülerden
İçerden ve ötelerden karışmış
Rüya
Bütün yaşadığmız rüya
İstanbul rüyası örneğin
Ve sevgilim
Sen bana yaşamak kadar güzelken
Itır kokarken sokakları bu şehrin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!