Bilirim dil yarası ağır, taşınmaz yükü.
Boyun bükülmede , kol kırılır, yen misali.
Değişti mevsim, döküldü yaprak
Yüzünü kıble edindim, ismini zikir.
Kırk kez yıkasam paklamaz dilim.
Gün eriyor , can eriyor hep milim milim.
Divane olduğum hep konuşuldu.
Akıllı olduğumdan bahseden var mı?
Varsın akıl sizde ,divanelik bende kalsın.
Ömer Lütfü Kalender
Diyarbekir'de yaşamak
Hüznün mavisini dicle de,umudu fırat da bıraktım
Şehrin coğrafyasına şahit iki kardeş
Karmaşık rüya dan uyanıyorum ben-u senede
Peşimde umudunu yitirmiş çocuklar,
kutsal emanetlerle bir yolculukta
Gıra olma, bir dost bile bulamazsın.
Kibri ne gökteki kabullenir. ne de yerdekiler.
Sakın bir nebze olmayasın gıra
Yolun ya nahıra düşer, yada ahıra
Dostlar meclisine değil komutan, er bile olamazsın...!.
Kalenderce
Bir omuzluk dost yeter
Dosta yakın bir yer olsun.
Ama manzarası güzel olsun.
Hasret türküleri söylemek de ,
Boynumun borcu olsun.
Kalenderce.
Aşık, aşktan usanmaz
Aşk tadı unutulmaz
Canan ,canı yaksa da
Göz yaşına ah salmaz
Nefsimizde ki, bir dost
Nefesimiz bir dua
Peymane uzak kalınca dudaktan,
Şarap piyalede süs kalır.
Şarap piyalede,piyale dudakta hoş kalır.
Ömer Lütfü Kalender
Bazı insanlar edebiyle sırlanır.
Bazı insanlar edepsizliğiyle kirlenir.
Kalenderce
Ömer Lütfü Kalender
Doldurdum heybeme sevgimi,sabrımı, izanı.
Sevgimi çaldılar, sabrımı tükettiler.
İzanımı görmezden geldiler.
Dedim bu mudur.? dedi yes.
O zaman dedim edi bes
Kalenderce
Ağaran saçlarımı elkârî gümüş sandım.?
Ağarmaz dediğim saçlarımda ağardı!
Ömer Lütfü Kalender
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!