Ömer Karğın Şiirleri - Şair Ömer Karğın

Dokunur sevdan yüreğimin en ücra köşesine
Gel gör çiçek açmış bak gönlümün bahçesinde
Ne olur soldurma güllerimi, yeşertmek senin ellerinde
Manzara puslu ama umut dolu,aşıklar tepesinde

Bi duy be artık kadın
Gecelerce haykırdım bir kere duymadın
Pervane oldum etrafında bir kere umursamadın
Ya evet deseydin ya da beni vursaydın
Dağlar taşlar bile dile geldi
Bi duy be artık kadın

Bir hoş hastalık gibi aşkın bende
Kalsa canım yanar,ağlarım biliyorum
Ama bir hoş ki gitsinde istemiyorum
Ne bende kalsın sevdan ne de benden gitsin istiyorum
Seni ayrı, seni sevmeyi ayrı seviyorum

Sevilmemeyi hak edecek ne yapmış olabilirim şu hayatta
Aslında güzel severim oysaki
Şiir yazarım, türkü söylerim üzmem kimseyi
Belki de bundan kaybettim hep
Arayı iyi tutamadım herhalde kaderle
Kederden değil de sevinçten ağlamak isterdim bir kerede

Senin için vazgeçtiklerimi düşündüm
Sordum kendime değer miydi diye
Sen gülünce gülmek
Üzülünce üzülmek
Bir köşeden seni izlemek
Değerdi be abi değerdi

Düşene herkes vurur
Ama sen düşmeyeceksin
Garibanın en büyük düşmanı gururdur
Ama sen gururlanmayacaksın
Sevene herkes akıl verir
Ama sen bildiğini yapacaksın

Kır kalemimi hakimim ol ver kararı
Celladım olsun sevdan,alsın canımı
Gönül şehrim helak olmuş sönmüyor yangını
Bu gecede tuttum kırık kalbimin yasını

Gecenin üçü olmuş yine
Düşmüşsün yine aklıma ilkbaharda düşen cemre gibi
Aklım yine bırakmış gitmiş beni
Uykumu hiç sorma o bugün uğramadı buralara
Şiir yazayım sana dedim duygularımı anlatacak kelime bulamadım
Kitap yazayım dedim dünyada ağaç kalmaz diye korktum

İki nefes arası değil miydi hayat dediğin
Değilmiş meğerse iki dudağın arası kadarmış
Yolların taşlı kurban olsun ayaklarım
Gözlerim yaşlı, sana çıkar tüm zaaflarım
Bir başıma iki kaşına yandım
Bir bakışına,dik duruşuna kandım

Sen bilir misin kalabalıktaki yalnızlığı
Herkes varmış gibi ama kimsenin olmayışını
Ruhunun beden denen zindanda yanışını
Özgürlüğünü kazanmak için çaresizce haykırışını

Gel son ver bu haksız mahrumiyete