Ömer Gümeli: Hayatı, Biyografisi, Eserle ...

ÖMER GÜMELİ
(Kendi Kaleminden)
Dünya, 1970 kışına merhaba dediğinde, anacığımın sancısı 14 Aralık’ta kendi dünyasına
beni müjdelemişti. Yolculuğum Anadolu topraklarında, yokluk içinde başladı. Köylüydüm;
fakirlik ve mahcupluk yıllarımdı. İlk mektepten sonra “Parasız yatılısın!” dediklerinde; kentim
Denizli'deki izbe bir okul pansiyonuna taşındım. Henüz çocuktum. Bir kız kardeşimle birlikte
iki kardeştik. Karındaşım benden bir yaş küçüktü.
Esnaf bir baba ile ırgat bir ana tarafından, Gerzele Parasız Yatılı Ortaokulu'na 13 yaşımda
iken uğurlandım. Ortaokulu zar zor bitirip köyüme dönmüştüm. Anamın kucağında, taze
kırkında bir oğul çocuk, “İşte! Üçüncü ve sonuncu kardeşindir.” dediklerinde, Hatice'den
sonra Mustafa ile üç kardeş olmuştuk.
Beceremedim yani gurbeti, ana sinesi gibi kokmayan büyük pansiyonda yaşamayı
beceremedim. Reddettim parasız yatılıyı da... Lise'nin tek seçenekli edebiyat bölümünü,
ilçem Honaz’da ancak bitirebildim. Daha yüksekokullar; yüksektiler işte, ki ben kısaydım
zaten, o zamanki aklımla ilerisini istememiştim. Şimdi pişmanım desem neyime. Asker oldum
96’da, ilk uzun yolculuğumun kavşağı Edirne’de iki yıl misafir edildim. İş ve zanaatkârlığım
uzun upuzun bir yol. Buraya sığdıramam. İşçi ve emekçi olduğum bilinsin kâfidir. 1998'de
Gurbet Hanımefendi ile evlendim. 2018'den bu tarafa Marmaris’te yaşıyorum. Bir dünyalık
azıcık, tek kızım, yavrum var; Hacettepe’den mezun. Yeminli tercümandır kendisi.
Amatör ruhla, şiir, ve ara ara kısa hikâyeler yazıyorum. ‘Masa’, ve ‘Üstüm Başım Tozum
Dumanım' isimleriyle yayımlanmış iki şiir kitabım var. Roman yazarı da olmak istiyorum ama
zamanı var. Üçüncü şiir kitabımı, önümüzdeki yıllarda ‘Su Dediydim Su' adı ile çıkarmayı
umud ediyorum. Kendimce gerekçeler edindiğim iki ana direnç noktam var. Şunlar: Birincisi,
sanatkârı çirkinleştirip yarış atına çevirdiği ve üretilen eserlerinse özgünlüğünden dolayı
yarıştırılamayacağı gerçeğiyle, ödül işine kıyısından köşesinden dahi bulaşmıyorum. İkincisi
ise iç açılarını çok iyi bildiğimden, edebiyat dergilerine şiir göndermeyerek editör terörüne
boyun eğmiyor, biat etmiyorum. Serbest nazım yazarıyım. Kalıplar ile yazmayı sevmiyorum.
Şiir konusunda alacağım çok yol, atacağım çok kulaç var. O sebepten şiir tekniklerini sürekli
irdeler; şairleri okumaktan da geri kalmam. Şiir mecrasının sonu olmadığı bilinci ile,
eleştirilme ve eleştirmeyi yapıcı şekliyle kucaklamaktan çekinmem, kaldı ki ilerleyebilmek için
öyle de olunmalı düşüncesini güderim. Neden şiir? Nasıl başladı? Bunun cevabı yok.
Seviyorum, demekle yetinebilirim. Sevgi ile kısaca işte: Ben, Ömer Gümeli.

Eserleri

MASA
ÜSTÜM BAŞIM TOZUM DUMANIM