Zamansız ölen tüm çocuklara…
Mavi olsun ölüm,
Üstüme örtündüğüm de
Tüm gökyüzünü sunsun bana…
Bir an...
Baharın çıplaklığıdır, yaşam
Sevmek isterken üşümek
Tutmak isterken tükenmek
Tezatların buluşmasıdır
Benliğine inemediğin en derin yaralardır
Zaman artık tükendi heybemde
Kuşanıldı silahlar gelgitlerde
Umutlar ağır hezimetler yaşamakta
Ve ben gitmekteyim…
Zaman kaçamaklar yapmakta
Sen kendinle savaşırken hayatta
Ben kendi karanlığımın içinde
Kendimle meşgulüm
Olmadığımız bir yerde
Kırılgan düşlerin ortasında
Yıkımların yangınında susarken gözlerim
Derinleşen düşlerime inemedi hiç kimse
Yaşamın getirdiği yıkımlara
Şahit olmak istemedi hiç kimse
Aforoz ederken, ben seni
Yüreğim sevgili olmadı hiç kimseye.
Her mevsim üşümeye başlıyorum, gözlerinde
Her mevsim kırılıyor kanadım
Tükeniyorum benliğimde
Gülümsemeler buluyor beni
Farkına varamadığım anlık zaman dilimlerinde
Senin gözlerindeki deryada
Git!
Al gülüşünü, öyle git.
Sevmiyorum artık,
Hiçbir şeyi…
Tükenmiş düşlerle kurulu şehrin ortasında,
Güneş vurgunlarda
Nasıl olduğunu,
Nasıl geliştiğini anlamadan avuçlarına konduğunuz duygulardır, sevda.
Daha doğrusu sizi avuçlarına alan bir duygu yığınıdır sevda.
Bu duygu yığını karşısında en saf ve en temiz düşüncelerle örtünmeye çalışırsınız.
En güzel düşlerinizle yamamaya çalışırsınız aranızdaki uzak mesafeyi.
Kaybolmasını istemezsiniz, kayıp gitmesini ellerinizden.
Biliyorum,
Acıyacak kalbim!
Acıyacak,
Günlerce, gecelerce kanayacak.
Kanıyla boğulacak düşlerim
Yalnızlığı hücrelerinde hissedecek bedenim.
Gitmelerine o kadar alıştı ki yüreğim
Her gelişinde daha bir ağırlaşıyor,
Zindanlarına mahkûm oluyorum gülüşünün
Ve ardından kayboluyorum, limanlarında hayallerimin.
Bıkkınlıklarında bile seni sevmek ne tuhaf şey…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!