Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Şimdi ne yapsam, ağlasam mı? şiir çıkar mı içimden, yoksa ölsem mi? Hem en kolay olan o galiba, çünkü hayat dediğin nedir ki, belki yalnış bir hürriyet..! ve ölüm dediğin nedir ki, yükseklik arayan bir sarhoşluksa eğer...
…………………....belki deli gönlüm, anlayamadı seni:
beklerken hayalini daha yaşanmamış bir aşk vakti…
oysa;
sendin! tüm sözcükleri unutup kendim dediğim
sendin! belki yaşarım di ...
hisslerin ve duygularin kaleme döküldügünde renklenmesinin en güzel örnegini sergilemissiniz...