Gel güneşim ol aydınlat dünyamı
Karartma yokluğunla hayatımı
Yaşayamaz bedenim sensiz, sevginsiz
Güneş gibi doğ dünyama
Ama güneş gibi terketme dünyamı
Geçmişi sildim ben seninle
Yaşamayı öğrettin sen bana
Seninle tattım en güzel duyguları
Ve tadacağım ilklerimi...
Zor geliyor sensizlik
Kuytu köşelerde geçmişi anıyorum zamansız
Karanlık gecelerde aydınlık sabahları hayal etmek gibi
Her solugumda seni yasıyorum ama
Isyan ediyorum bazen yalnızlıgıma
Sarılmak istiyorum ümit dolu sözlerine
Yalnız seni seviyorum
Sadece seni düşünüyorum
Gündüzlerim yetmezmiş gibi
Gecelerimdede seni özlüyorum
Sanki sensiz yaşayamıyor gibiyim
Sen sustukça gözlerim doluyor
Beni bırakacağın aklıma geliyor
Ölmek istiyorum...
Yaşadıkça sana daha çok aşık oluyorum...
Her gün ve her saat...
Sen yokken yalnızdım ağlar kimsesizdim
Kocaman dünya daralmıştı kabirdi sanki
Hiç kimse ve hiçbir şey yoktu
Ben de yoktum sen yokken
Sanki dünya bir harita gibiydi
Kaybetmiştim kendimi
Söylemek istediklerimle susuyorum sadece
Anlatmak istediğim o kadar çok şey varken
Neden sustuğumu kendimin bile bilmediği
Derin bir karanlığın ortasında yalnızım
Bıktığım bu hayatın son dakikalarını oynuyorum
İşte gidiyorum yine
Hayatımın en güzel günlerini
Ardımda bırakarak...
Unutarak seni,
Düşünerek geçmişi...
İçimde hissediyorum seni
Her zaman yanımdasın sanki
Seni hayatımın en güzel yerine koydum
Hep orda kalmanı istiyorum
Yaşadıkça acı çekiyor sanki
Anlamıyorum...
Yaşamanın zorluğunu
Yada sensizliğin canımı bu kadar çok acıtmasını
Sensizliğin bu kadar koymasını...
Yaşıyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!