her genç hayatından nefret eder
yorgun gözlerdeyim ben uzaklara dalan
duygudan yoksun sadece acı ve bitik
dudakları ve yüzü mora çalan
bir işçiyim ben otobüste umutları yitik
bakar ve kalır tutunmak istemez
geri gel demek basitti
kalmak zordu bize gelmek değil
ateşe düşen pervaneler gibi
gitmek zordu bize yanmak değil
ne evden gitmek ne de evde kalmak
ne yalniz kalmak ne de insanlarla
istediğim hiçbir şey yapmak
istemiyorum artık kalmak sabahlara
istiyorum sadece anneme ağlamak
Kimsenin görmediği sen
Benden kaçar mı
Gözlerin kaçsa da benden
Gözlerim bakmaktan vazgeçer mi
Ne ara gelmiş
artık eskileride hatırlamıyorum
sesler görüntüler duygular
evimde çok uzakta bu yerde
tanıdık kokular arıyorum
gerçekleşmiyor tek dileğim
aniden gelen ve gitmesin istediğin o sağanak
saklanmadan saçlarını islamasina izin vermek
ve açmak kollarını
yağmura hasret ormanlarıma can oluverir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!