Tırnaklarımı kemiriyorum, sessiz bir sokakta kaldırımın üzerinde
Üşüyorum, hafiften titriyorum, ağlıyorum
Dudaklarıma gözyaşlarımı karıştırıyorum
Ben bu ayrılık acısını başka yaşıyorum
Gözlerimi sokak lambasına dikiyorum, küfrediyorum
Ölüme…
Kangren olmuş beynim, zorlamanın anlamı yok hayatı,
Evet, pekte güzel nefes almak,
Uyumak, gülmek, içki içmek, sevişmek…
Ama ölüm en gerçeği sanırım, ve en tutsak olanı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!