Sonsuz bilinmeyenli denklem senin ruhun
Ben dört işlemi hatırlamaya çalışırken
Sadakatla saygı toplarsak
Sevgi mi oluyordu?
Yol uzun zaten elbet yürürüm
Sağımı bilsem de olur
Solumu bilmesem de
Elbette güneş yine doğar
Dünya döner
Gözlerinin ardına saklama yaşlarını
Bırak aksın küçüğüm senden çıktı artık
Hayaller gerçeğe ulaşır bir gün
Yeter ki küçüğüm zamanla dolsun
Aslında teşekkür etmem lazım sana
Tekrar pas tutan kalemi elime aldım
Şiirler yazdım sana
Huzurlu geceler armağan ettin bana
Şimdi açsam pencereyi de beklesem…
Sen gelsen…
Olmaz ya hani geliversen…
Hiçbir şey sormasan…
Hiçbir şey söylemesen…
Sussam…
Işıkları söndürün
Yıldızlar aydınlatsın geceyi bırakında
Kıvılcımları yeter ruhumuzu aydınlatmaya
Susturun susun
Bırakın aşıklar konuşsun bu gece
Her şey yerli yerinde mi?
Aceleci davrandığımı düşünmeni istemem
Arkadaşın olarak kalmak istiyorum
Ama bazı düşlerim var beni endişelendiren
Çünkü herkes ister birini
Yavaş yavaş adım atıyorum
Aheste.. Aheste..
Yalnızlığa takılıyor ayağım
Tökezliyorum..
Kelimeler ki kelepçe
Birden bire o soruyu sordu adam.. Oysa uzun süredir bekliyordu ki bu soruyu sormak için. Yorgundu kırık parça parça savrulan ruhu.
O Sen misin?
Devam etti.. Susmak istemeksizin..
nargile dumanı hayatın
küçük figüranlarını oynayan
büyük oyununda
minik bir hayal kurdum
içinde sadece sen ve ben
ve yeni bir kimlik oldum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!