Ömer Döngeloğlu Hocanın Ardından*

Ömer Döngeloğlu Hocamıza gani gani rahmet
Dualar, bir fâni için muhakkak en büyük servet...
Allah'ı ve Habibini anlatışı aşk, muhabbet
Riyasızdı ondaki, sadece iman, samimiyet

“Allah’a çağırıp amel-i salih işleyenlerden
daha güzel sözlü olan kimdir?” buyuruyor ayet

İki gün önce "durumu iyiye gidiyor" dendi
Taburcu olacak derken hazin haber geldi: vefat

Her hâl ü kârda takdire rıza olurdu hep tavrı
“elhamdü lillah bize de etti bu bela isabet ”

Masum canın, bir köpeğin katline isyan ederdi
Oysa hastanede kendi hali tam bir teslimiyet

Sonuçta der: "Biz O’na aitiz, O’na döneceğiz”
Her müminin söylediği, başa gelince musibet...

Bekir ağabeyin cenazesinde de konuşmuştu:
Bir kalp ki nasıl coşar hep, ağlar, ağlatır der: Hisset!

Nasıl da isterdi anlatırken Uhud’u, Bedir’i,
Gönülden çağlar taşardı, nasip et derdi, şehadet

Hamza, Hasan ve Hüseyin kucaklıyor seni şimdi
Ektiğini biçiyorsun, tebliğ, irşad, dua, davet...

Gönül telimiz titrerdi, duanla, yakarışınla
Dünya hüsn-i şehadette, mamurdur sana ahiret

Çağın hastalığı alıp götürdü fani alemden
Anlatırken yaşardın sanki, bezmin asr-ı saadet

Adaşın gibi binleri hıçkırığa boğdun gittin
Son dersimiz, ne tevafuk, Ebva'dan kutlu vasiyet...