Ömer Demir Şiirleri - Şair Ömer Demir

Janda! ...
Dengê şevê bi ser min de tê;
Xew diçe ji welatê min.
Li ber pencereyê tava heyvê,
Hêdî hêdî xwe davêje oda min.
Û hingê;

Piştî te,
Gotinên min miçiqîn,
Sohbetan tama xwe winda kir.
Êdî ez nema çûm ber awêneyê,
Nema kenî nava çavên min
Êdî min kelecan ji bîr kir.

Min diviya hez bikim
Te nediviya
Lê min hez nedikir
Te ji nû diviya
-te hez dikir

Of aynalar of!
Yıllardan sonra
Seni ele verir aynalar
Yüzündeki o derin hatlar
Ve yılların yorgunluğunu anlatan o çukurlar
Seni ele verir...

seni görmek istiyorum Dixwazim te bibînim
seni görünce de sensizliğe kaçıyorum Lê ku te dibînim ji te direvim
ruhum paramparça, ruhê min parçe parçe,
yüreğinin benim için atmadığını hissediyorum Dizanim dilê te bo min lênade
ve kaçıyorum kendimden Û direvim ji xwe
sensizlikteki sana; Direvim nik te ya bêyî te

Nameya min ji çiyan re. Ji bêhna axê, ji dengê avê, ji tîna rojê re… Nameya min ji evîndara min re. Ji gula çiyan re. Ji stêrka berbangê re. Ji ava ber keviyan re. Ji axa ku ew girtiye nava xwe re. Ji axa ku bêhna wê jê difûre re. Ji wan kulîlkên li ser girê axê şînhatî re… Ji wê re… Ji çi tiştê ku bêhna wê, tîna wê, pêjna wê jê tê re! ... Ji dilê min re; ji dildara min re…

Çiya bilind in û li çiyan dinêrin.
Qontêra çiyan tev bi zinar û şikêrin
Danê sibehan heta danê êvarî
Min çav bi rêka te ve kor kirin

Heke dil, dil bûya;
Dilê wêran bê rik û bê kul bûya
Minê dil bikira warê jiyanê
Gulistana hemû rengên gulan lê

Heke dil, dil bûya;

Min pîva, min hûnand
min êş li bêndera dil kirin
dil hêra, dil gêrand
dil bo te evîn pîr kirin

2004.11.2004

1
ew ezê ku di kûratiyên 'min' de veşartiye
ewê ku 'ez' wî nas nakim
ewê bo min biyanî…
ewê li kûratiya dil xwe li min veşartiye
ew ezê ku 'ez' qet nizanim çawaye

Divê ez vebêjim;
Hemû xewnên xwe
Ji bayê spêdeyan re
Kîte bi kîte...

Divê ez rave bikim;