Ömer Bozkurt Şiirleri - Şair Ömer Bozkurt

23 kasım Cuma.
Bugün fark ettim yalnızlığımı,
Bütün kelimelerimin anlaşılmaz olduğunu da,
Boşuna söylemişim sözlerimi anlayan olmamış.
Ben hiçbir mecliste var olmamışım.
Yaşamım bir gölgeden ibaretmiş.

Nisan akşamı şimdi.
Kahpe bir kurşun yakmak için,
Bir anne(vatan) yüreğinde ateş.
Fışkırdı hain bir elin tuttuğu namludan.
Gidecekti elbet bu kurşun,
Masum bir yüreğin üstüne.

Ama niçin yaşamak? Seni canı gibi seven birini, sevmeden; sırf onu mutlu etmek için mi yaşamak? Ya da sevdiğinle mutlu yaşarken, Vicdan azabı çekerek mi yaşamak? Hangisini yaşamak… Gözünden yağmur gibi yaş akarken içine, Dudağında tebessümü mü yaşamak? Ya da: Elinde bir el sımsıkı tutarken seni, Sen elinde başka bir eli hayal ederken mi Yaşamak. Zormuş yaşamak zor zor. Sevmekte zor. Sevilmekte zor. Sevmek ve sevilmek, Değilse bir birine bakan bir çift gözde, işte o tarifsiz zor.