Mecnun leyladanmı öldü
Ben aşkından öleyim
Neden güldümki hayatta
Ben aşkından güleyim
Gençlik ve güzelliğinden
Bir aşkın büyüsünden leyla olmuşsun
Üzerindeki bakışlardan hiç kurtulamadın
Bir bulut altında sırsıklam olmuşsun
Sendemi aşk yağmurlarında kaldın
Peşinden koşarken aşktan kaçardın
Geçmişte bir hatayı değiştirmek istesem
Senle aşkımdaki beraberliği isterdim
Bir aşkın acısını bilmez çekmeyen
Sana bir ömür kıymet verirdim
Ben senin ezelini tanımak isterken
Mutlu yıllar ardında hatıra kalır
Bir hayali artık çok özleyeceğim
Bu sensizlik böyle nereye varır
Senle geçen günleri özleyeceğim
Bir yanlış anlama bizi ayıran
Beni ben yapan içimdeki özlemler
Beni ben yapan anlamsız cesaretler
Şu dünyanın nimetini bak kimler yaşıyor
Niye bende yaşamayım bitsin bu esaretler
Kabuğumu kırdım ufka açıldım
Ne sevdalar geldi geçti bir sen değişmedin
Yıllandıkca güzelleşen şarap gibisin
Gönlümde bir yara bir iz bıraktın
Düştüğü yeri yakan kezzap gibisin
Senin aşkına düşen içinden çıkamıyor
Yaprağını dökmüş ağaçlar
İçinde gizlidir acılar
Şimdi bir hüznü yaşıyor
Benim gibi sonbahar
Bende sende döküldüm
Asırlardır bozamadılar çıkardılarda her bir illeti
Bizi yine yıkamadılar dünyada bir tane türk milleti
İşte ortada örnekleri terör nataşa interneti
Biz haddimizi biliriz dünyada bir tane türk milleti
Kim yaşamış dünyada
Mecnun leyladaki aşkı
Bir aşkın çaresizliğini
Belki anlatır bu şarkı
İçime dert oldu yıllar sonra acısı
Ne harcananlar gözünde ne kaybettikleri
Aklını fikrini güzellikle bozmuş
Ne karın tokluğu ne dünya nimetleri
Bir zerafet olsun yeter gerisi boşmuş
Herkesin gözü sanki senin üstünde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!