Derdiyin üstüne dertler yığılsın
Çileden başını alamayasın
Şifasız dert tüm tenine dağılsın
Ağıttan boş kalıp gülemeyesin
Güvendiğin düşman çıksın karşına
Gitti gider fırsat elden
Dağlar ağlasın ağlasın
Uzak kaldık sevgiliden
Güller ağlasın ağlasın
Bir yeiste bütün millet
Dışımdaki alemlere uzaklardan bakar oldum
İçim huzuru kaybetti kaynar oldu volkan gibi
Beni tanıyamam ben kendimden korkar oldum
Mağmalarım erir bende sanki beni yakar gibi
Ne zaman sükut dilesem kapımı çalar fırtına
1975 Şarkışla
Kapansın artık gözler bir daha açılmadan.
Şayet seni dünyevi bir göz ile görmezsem.
İsterim ki çürüsün, kolum kopsun en sondan.
Ellerini ellerime alıp okşayamazsam.
Gönlümü sükut ile avuttum yıllar yılı
Cendere de tutulan kanatsız kuşa döndüm
Bilirim ki ömrümün günleri hep sayılı
Tedbirsizce yaşayıp tekrardan başa döndüm
Kayıp yıllar değersiz pul iken değerlendi
Sonu olmayan yolun sonuna varabilsem
Gezginliği bırakıp bir yerde kalabilsem
Gam yemezdim dert değil böyle yalnız yaşamak
Bir de kendimi bilip kendimle olabilsem
Sırt çevirsem hayata toz pempe olsa hayat
1977.SİVAS
Hayat dene boşlukta durmadan düşüyorum
Yalvarsam tutulur mu kurtarın diye elim
Bir çıkmaza girmişim,çıkamaz şaşıyorum
Yalvarsam tutulur mu kurtarın diye elim
Mapus damı bir daracık koridor
Dünyanın büzülüp küçüldüğü yer
Sabır bir işkence yaşamıysa zor
Yaşların yanaktan süzüldüğü yer
Her dem bükülmeye hazır bileğin
2007.DE LİER
Volkandım,söndürdüm küle dönüştü
Yaşanan günlerin bittiğin sandım
Hayat renksizleşti hepten değişti
Vadem geldi,ömrün gittiğin sandım
Kaderim mi bilemem dertlere durak oldum.
Çek çek bitmez çilenin sonun göremiyorum.
Zamanında yağmurdum, şimdi bir kurak oldum.
Derelerde çağlayıp yolum bulamıyorum.
Verimli anım geçti, bir kısır döngüdeyim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!