Omar'ın Dramı Şiiri - Şadi Ünal

Bir dağ köyüydü Korkorlu;
Kıştı,kar fırtınası vardı,
Yollar kapanmıştı.
Üç gün içinde dört doğum oldu,
Fadime,Ayşe,Naciye,Kezban.
Doktor yok,ebe yoktu,
Şabap karı koşturdu evden eve,
Yaptırdı tüm doğumları.

Onlar yoksuldu,
Kocaları gurbetteydi,
Demir taşıyorlardı limanlarda,
Çocuklarını aç çıplak bırakmamak için.

Fadime bir şiltenin üzerinde doğum yaparken,
Omar gemilere demir yüklüyordu Mersin'lerde.
Yedi çocuğu vardı Omar'ın
Ev soğuktu,çocuklar perişandılar.
Anaları doğum yaparken,
Komşu kadınları doluştular Fadime'lere.
Kapı açıldı,örtüldü,
Oda buz.
İyi gelir dediler,pekmez içirdiler.
İçti pekmezi,yandı ciğeri,içti suyu,
Su buz.
Şişti yüzü,elleri ayakları,
Şişti karnı.
Ve...yumdu gözlerini,açmamacasına.

Çocukları ağladılar,
Türküler yaktı komşu kadınlar Fadime'ye.
Daha otuzunda yoktu Fadime,
Yedi çocuk öksüz kaldı.

Omar ne yapıyordu Mersin'lerde;
Kazandığı paracıkları okşayıp,
Çocuklarına alacağı yiyecekleri,
Giyecekleri düşünüyordu belki de.
Vay! Omar'ım Vay! ...
Karın öldü,yetim kaldı yedi çocuk,
Bir de iki günlük Adem'in.
Biliyor musun çocuklarının sekiz olduğunu?
Bir de kadın gerek sana.
Başlık otuz bin buralarda,
Evlen evlenebilirsen,
Git gurbetlere,gidebilirsen.

Gene de ne olursa olsun,
Büyüt çocuklarını,büyütebilirsen.
Büyüt ki askere gitsinler,
Büyüt ki oy kullanabilsinler,
Vatan borcunu ödesinler.

Ne dersin hökümet baba,
Bir yol göster koca tanrı,
Bir yol göster Omar'a, Omarlarıma...
(12 Ocak 1976)