yani şimdi namluyu alnıma dayamana rağmen
ölme diyorsun
ateş etmeni beklemiyorum, zaten ediyorsun
gözlerinden öyle bir ateş çıkıyor ki
namlunun ucundaki barut utanır..
Öyle bir öldürüyorsun ki
verem de neymiş, halt etmiş yanında
sen öyle bir öldürüyorsun ki
münkün değil kalp masajıyla kurtulmak..
ne ile ayırıyorsun ellerini ellerimden
felç olmuş gibiyim
ellerim, ellerine felç olmuş nereye gidiyorsun?
Ve sen,
sen öyle bir gidiyorsun ki
asfalt benimle beraber ağlıyor
hatta ağaçlar, böcekler, kuşlar
oturup beraber ağlıyoruz.
Sen öyle bir gidiyorsun ki
kalp atışlarım kulaklarımı zonklatırken
gidişin miğdemi ağzıma getiriyor..
Bizi öyle bir bitiriyorsun ki
bitiyoruz, ölüyorum yani.
Sen aşkta en tecrübeli katil olarak geçiyorsun tarihe
ben ölüyorum...
Kayıt Tarihi : 3.1.2012 20:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zehra Kaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/03/oluyorum-olduruyorsun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!