masum bir papatyaydı gülüşü sanki
isminle dövüşüp boğuşmaktan yoruldum inanki
kalbimdeki hüzünleri sızıları canlandıran
ömrümden gün çalan meleğimsin benim
bıktım usandım artık aşkın cefasından
boşuna kürek çeken bir balıkçının
oltasına takıldım ölüyorum meleğim
aldırmadan gençliğime alıyor canımı azrail
haykırıyorum okyanuslarda bi çare
ve canım çıkıyor ölüyorum meleğim...
Kayıt Tarihi : 26.4.2012 18:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!