Ölüyorum haberin yok

ÖLÜYORUM HABERİN YOK

daldığın oyuna biraz ara ver
ölüyorum haberin yok
kalbime ne yaptın,cevap ver
gözlerimi nereye kaldırdın
hayat batmıyor artık hiçbir yerime
kör oldum
ölüyorum habeirin yok

tütmüyor ocağım
hazırlıksız yakalandım kışa
sanme kii alışacağım
yoruldum koşa koşa
aşındiracak yol kalmadı

büyülerdi çeşm-i siyahın,
baksam baksam,en az çöldeki kumda
alev alev titrerdi âhım
vardığım her yer mavi benekli çocukluğumdu

gülümse
beyaz gemiler gelsin uzak limanlardan
bir pembe kiraz olsun
dudağımı sıyırtıp geçen her kelime
gülümse biraz olsun
daldığın oyuna biraz ara ver
ölüyorum haberin yok

aynaya baksan
beni göreceksın
rüzgâra kulak versen
sesimi duyacaksın
ve ısırs
böğürtlenleri
kayıtsız,banahak verceksin

yaşamak anlaşmaktır ölümle
umarsız mısın
daha çok sev kendini
kararsız mısın
ayı doldur kadehine
iç kanasıya
gün ışıyıncaya kadar
sürekli yalnızlık aiçiyor bu acılar şehri
tasım,kafamdan uçkun
bilmiyorum,
mahzun olacağım kimbilir daha kaç gün

hüzünden bir kale yaptım
harcına duman kattıım
nice bilgeler konuk geldi
nice kerveanlar geçti bu tenhâdan
gri bir sabah yarattım
hassas duyargalarımdan

bir kuş hafiflğiyle gelir ölüm
girer yedi kol demirli
yedi kapıdan
dğşün bunu an be an
çünkü
andırmıyorum başka şeyi
bir kelebekten daha çok
daldığın uykuya biraz ara ver
ölüyorum haberin yok

Mustafa PINARBAŞI