Ölüyorum ben gülüm Şiiri - Murat Boztepe

Ölüyorum gülüm,
Ne cellat gördüm ne darağacı
Ama yokluğun…
Beni her gece
İçimde asıyor yeniden.

Adını anmak bir ezan gibi
Uyanıyor içimde ama
Sana ulaşmak…
Bir ömür boyu susmak demek.
Beni en çok sessizliğin vurdu,
Bir gidişin, bin kurşun gibi düştü alnıma.

Ben ki rüzgârla dövüşmüşüm,
Ben ki kar altında gömülmüş şehirlerin çocuğu,
Ama en çok senin adını ezberlerken
Dondu yüreğim.
Çünkü her harfi ateş,
Her hecesi ayrılık.

Sensiz geçen her saniye
Bir nehir daha kuruyor içimde.
Dilime vuran her kelime
Beni senden biraz daha uzak ediyor.
Oysa ben
Susmakta bile seni anlatmak isterken,
Sen yoktun...

Ölüyorum gülüm,
Ne mezar isterim ne dua,
Yeter ki bir gün
Sesin dokunsun içime.
O zaman toprağın bile kokusu sen olur
O zaman ölüm bile vatan olur bana.

MB