Ölüyorum ben anne Şiiri - Yılmaz Camkıran

ANNE BEN ÖLÜYORUM

Anne ben ölüyorum bu genç yaşta
Gözlerim kanıyor ikide bir
hüzünleniyorum
Biz Hiç mutlu olamayacakmıyız
Bir gün olsun yüzüm gülmez mi
Bak ağlıyor yorgun kalbim

Anne ben ölüyorum
Gözlerim doluyor gözlerim kanıyor
Anne ben erken ölüyorum
Yüreğim yine benimle
Ama ben yaralıyım
Yine ağlıyor yorgun kalbim
Kokun geliyor uzaklarda Hissediyorum
Ellerin cennet kokuyor anne
Kucağın cennet kokuyor
Beni kucağına alsana
Sarsana beni koklasana
Neden beni de sevmedin Anne
Anne ben ölüyorum sen asla ağlama

Nefes almak yaşamakmıdır anne
Acı çekiyorum nefes alamam değil mi
O halde ölüm acısız Daha mı güzeldir ölüm
Evet kimsesiz olmak danda
Çok güzel dir ölüm
İşte ben ölüyorum anne
Keşke diyorsun Hiç gitmeseydin oralara
Keşke diyorsun Hiç gitmeseydin
Yolumu kesmeselerdi dar sokaklarda
Kavgalara girmeseydim
Seni bu kadar üzmeseydim
Keşke diyorum ah keşke
Düşün ki savrulmuşum
Ateş iken kül olmuşum
Alın yazım almış beni avuçlarına
Uzaklarda bir yerlerde
Bir şehir olmuşum
Üşüyen yanan eriyen bir şehir
Kül olmuş gitmişim anne
Ve bir avuç toz olup
Düşmüşüm ayak izine
Hoşçakal Anne ben ölüyorum