SAMSUN / ÇARŞAMBA - 22.01.1998
Yok olunuşumun içinde buldum kendimi bir anda.
Ölmek için daha erken değil mi oysa?
Var oluşumun son gücünü sarf ederek yaşama bir adım daha yaklaşma düşüncesindeyim...
Olası ihtimaller aklımda geçmiyor değil ama inanmak istemiyorum.
Göz kapaklarım kapalı, açamıyorum. Zihnim açık, her şeyi duyuyorum.
Her yer karanlık ama insanların çığlıklarını duyabiliyorum...
Düşünüyorum, sevdiğim insanlar geliyor aklıma.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta