Ölüyorum Şiiri - Hazan Sıla

Sen kaybından
Üşüyorum bu gece.
Sensiz düşlerimden d/üşüyorum.

Senle saklı her y/anım yara alıyor,
Halbuki soğuk değil gece
Yokluğun ayaz
Sadece sensizlikten üşüyorum.
Ruhum karanlık mahsenlerde tutsak,
Ayaklarım prangalarda zincirli,
Yüreğim kelepçelerde tutuklu,
Ve ellerim yargısız infazlarda ziyan,
Gelip yıksan duvarları diye bekliyorum.
Gücüm yok
Tükeniyorum
B/ağıran acılarımla,
Gel kurtar
Sen kaybından ölüyorum.
Bu akşam yudum yudum seni yazdım
Zaman zincirinin her halkasına
Ve ben bilmiyorum!
Bu şehrin hangi ücra köşesinde nefes alıp veriyorsun
Aklına geliyormuyum arasıra,
Dudaklarının çatlağına sığdırıyormusun gözlerimin karasını
Gücüm yok artık
Tükeniyorum
Sen kaybından ölüyorum.
Sükutumda saklı
En derin yalnızlıklarım,
Tut ellerimden
Yakmasın yüreğimi
Kor cümlelerim.
Hüznüm yüreğimi deliyor bilmiyorsun?
En tenha yalnızlıklar boğuyor
Nefes alamıyorum
Gel'de dindir
Merhemsiz sızılarımı,
Duy artik feryadımı,
Anbe an tükeniyorum
Kanıyor her y/anım
Gülemiyorum.
Ufalıyor cümlelerim,
Yüzüstü sancılarım,
Haydi durma
Yüreğinle sar beni
Tükeniyorum.
Dili olmayan sözler yazacağım sana
Gözlerden uzak
Dudaklardan gizli
Bir şeyler anlatacağım bütün kulaklardan gizli
Ve herkesin orta yerinde avaz avaz konuşacağım,
Senden başka duyan olmayacak söylediklerimi.
Her şeyi ifade edip, kelimelere dizebildiğimce dizeceğim
Bir seni,bir sana olan sevgimi anlatacağım
Senden başkasına kör ve lal bu yüreğim
Anlatacak kelime yada lisan yetmeyecek
Ancak susarak demleyeceğim, yüreğimdeki sevdanı,
Tek bardaktan kendime sunarak
Sen dönene kadar sevgili.
Hafif hafif sen yağıyor yüreğime!
Kalbimi kanatıyor ateş kokan mevsimi hazan
Artık bu şehrede sığamam sığamam bu hüzünle...
Ahhh Sevgili
Gücüm yok artık inan
An be an tükeniyorum
Sen sen kaybından ölüyorum.