Ölüyorum Şiiri - Vedat Akdeniz

ÖLÜYORUM

Öldürüyorum zamanı cellad misali.
Oysa öldürdükçe çoğalıyor sensiz anlar.
Ve ben yetmiyorum zamana bir türlü.
Ne kadar dirensem de azalıyorum çaresiz.
Güneş bırakıp gidiyor beni
Kör bir karanlığın içine.
Bu elektrik, bu lambalar
Aydınlatmıyor artık beni.
Kapanıyor evlerin ışıkları bir bir.
Mezara girer gibi yatağa giriyor insanlar.
Vazgeçip her şeyden rüyaya dalıyorlar
Ama ben uyumak istemiyorum, anlıyor musun?
Sensiz uyumak ölmek gibi geliyor bana.
Şu yatak mezar, şu yorgan kefen oluyor
Yanımda sen yatmayınca işte.
Hadi konuş benimle susma.
Bak ağırlaşıyor göz kapaklarım
Taşıyamıyorum kirpiklerimi yokluğunda.
Uykum geliyor, ölüyorum galiba…
10.03.2005
www.akdeniz.orgfree.com