Umursamıyor olabilirsin ama ben yavaş yavaş eriyorum.
Kendime yeni doğmuş bir çocuk gibi bakamıyorum.
Gözlerin kanlanmış diyorlar bana uykusuzluktandır diyerekten geçiştiriyorum.
Fakat bilseler ki bu uykusuzluk niye.
Ne zamandır bu vaziyette.
Kabuk tutmuş kanamayan yaramın tekrar nüksetmesiyle gözlerimin ağlamaktan daha da çok kana boğulacağını düşünüyorum.
Böylece susuyorum, içime atıyorum ama zamanla bunlarında önüne geçemez oluyorum, artık kontrolden çıkıyorum. Anlıyorum ki ölüyorum…
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




içinden geçenler, eh hoş sayılır....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta