Ölüyorum... Şiiri - Berk Sezer

Umursamıyor olabilirsin ama ben yavaş yavaş eriyorum.
Kendime yeni doğmuş bir çocuk gibi bakamıyorum.
Gözlerin kanlanmış diyorlar bana uykusuzluktandır diyerekten geçiştiriyorum.
Fakat bilseler ki bu uykusuzluk niye.
Ne zamandır bu vaziyette.
Kabuk tutmuş kanamayan yaramın tekrar nüksetmesiyle gözlerimin ağlamaktan daha da çok kana boğulacağını düşünüyorum.
Böylece susuyorum, içime atıyorum ama zamanla bunlarında önüne geçemez oluyorum, artık kontrolden çıkıyorum. Anlıyorum ki ölüyorum…