Ölüyorum Şiiri - Muhammet Yasir Gödek

Berbat oldum hayat.
Ellerim buz kesiyor güneşin avuçlarında.
Yıldızlarım bir bir sönüyor her gecenin şafağında,
Yorgunum, yoruldum.
Çekmiyor ayaklarım ne yol, ne de yolculuk...
Arada bir kaçıyor geliyorum buralara.
Elime aldığım kaleme sarıyorum ruhumu
Kağıtlara fisıldıyorum içimdeki boşluğu..
Ve gözlerimi alyor lambamdaki loşluk.
Mürekkebime bakıyorum,
Sonra dönüyorum önüme, düşünüyorum.
Uzun uzun, yavaş yavaş tefekkür..
Daimi ve belirsiz sessizlik, müdavim bir hriltı boğazımda.
Yüreğimde boynu bükük isyan
Ruhumda başı dik mahcubiyet..
Ağır ağır isiniyor benliğimin parmak uçları,
Belki de yanıyor, bilemiyorum.
Zahiren kibirli bir donukluk yansıyor gözlere.
İçten içe tutuşan ruhun son yolculuğu bu.
Donukluk yorgunluktan, kibir sadece yanılsama
Ayakta kalacak halim yok, diyemiyor; bitiyorum.
Ağarmayan tan yerimin kıyisında, yikıldım; ölüyorum.