Hasretine özümden sonsuz sabır ekledim.
Aynı yerde, sessizce, defalarca bekledim.
Geçtiğin sokaklarda gül kokunu özledim.
Geçersin umuduyla hep yolunu gözledim.
Bazen göğe haykırdım sebepsizce ağladım.
Umudu başucuma mahkum gibi bağladım.
Gelmediğin her vakit ölüm gibi yastayım.
Gündengüne eridim, bak, sonunda hastayım.
Bir mum misali sonda, yavaşça sönüyorum.
Nefessiz kaldım sensiz, soluksuz ölüyorum.
İşte bu akan al yaş, sanadır son gözyaşım.
Bir metre uzaktadır, işte bu, mezar taşım.
Gelirsen eğer bir gün, benim için ağlama!
Toprak altı da olsa, yüreğimi dağlama!
Ruhum senindi her an, beden fani, can yitti.
Bir sevda uğruna aşk; yetim ve öksüz gitti.
Kayıt Tarihi : 21.10.2021 15:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kenan Tortum](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/10/21/oluyorum-142.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!