Ölüyorum Şiiri - Mukmiri Ahdar

Ne zaman dalsa gözlerim,
Bir hüzün çökse yüreğime,
Ve biraz boynum bükülse,
Bana hep seni soruyorlar...

Önce bir iç çekiyorum derinden,
Küllenmiş bir alev sarıyor ciğerimi,
Gözlerim dolu dolu oluyor,
Yutkunamıyorum.
Boğazım düğümleniyor, nefes alamıyorum.
Ayrıldık biz diyorum,bitti hikayemiz....

Önce derin bir sessizlik kaplıyor her yanı,
Sonra buz gibi oluyor her yer,
İnanmıyorlar !
İnanmak istemiyorlar.
Herkes ayrılırdı da siz ayrılmazdınız,
Böyle yarım kalmazdınız diyorlar...

Sahi noldu bize ?
Görmeden,duymadan gün akşam olmazdı,
Ayrı aldığımız nefesler eksikti, yarımdı..
Bak mevsimleri,hatta yılları devirdik,
Birbirimizden değil,biz kendimizden vazgeçtik...
Bu ayrılığa nasip diyorum, kısmet diyorum,kader diyorum.
Unutamadım hala seviyorum,
Ama alıştım diyorum...
Sevenlerimizi teselli ederken,
Kendimi avutamıyorum...

Bilmiyorlar ki ;
Senin yokluğunda ben,
Her gün ayrı,ayrı ölüyorum ...