Arada bir kalbin tekliyor,
Öleceğini düşünüyorsun.
Belki de biliyorsun,
Nefesin kesiliyor.
Bağırsan duyuramazsın sesini,
Kalksan gidemezsin bir adım öteye,düşersin bir köşeye.
Bir yandan ağlarsın çaresizliğine,
Bir yandan ölmek istemezsin öylece..
Hay aksi şeytan kalemin de biteceği tuttu.
Şanssızsın kabul et işte.
Ölürken bile fırsat verilmiyor,
Hissettiklerini kağıda dökmeye.
Ölüyorsun, bir kriz, bir tek nefes.
Ama bunu sadece sen biliyorsun,
Ölürken de yalnız gidiyorsun...
Kayıt Tarihi : 24.7.2013 02:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!