Ölüyordum Şiiri - Onur Alan

Hayatımın en kuytu köşelerinde dolaşıyordum.
Yalnızdım,kimsesizdim.
Yağmurun toprağa koşan damlalarından,
Usanmadan Güneş’i kovalayan Ay’dan,
Ve geçirdiğim uyku misali zamandan
Aşkın intizamını anlıyordum.
Denizlerin en pervasız dalgalarında yaşıyordum.
Çelimsiz ve argındım.
Yalnızlığı en derin yerinden terk ederek,
Duygularıma yapmacık bir dünya çizerek,
Ve tertemiz bir kalple övünerek
Sana sadece sana geliyordum.
Yaşanmışlıklardan yorulmuş bir hayata koşuyordum
Mutluydum,şaşkındım.
Kalbimin umut kapısı sözlerinle
Baktığında bitiren gözlerinle
Beynimin daim bekçisi özleminle
Nefretin koynunda ölüyordum.