Ölüyor Zambaklar Şiiri - Nevin Gündüz

Atmayın, atmayın toprağa tohumu öyle rastgele
Bilinmeyen iklimlerde
Zambaklar diyorum
Zambaklar anne
Bağrına düştüğü yerde
Kavranıp, kucaklanıp çıkarsız
Kök salmazlarsa sevgiyle
Vermiyor paylarını
Yağmurun bereketi
Öpmüyor gök alınlarını
Vurmuyor karanlıklarına ayın şavkı
Onlar için doğmuyor
Var bir alıp veremediği
Güneşin neyse derdi
Esip geçiyor kenarından
Rüzgar saçlarına dokunmadan

Büyümeye
Yine büyüyorlar da
Her baharda tomurcuğa
Durmak umuduyla
Kursaklarında kalıyor can anam
Kursaklarında
Bir ayaz değiyor
Bir ayaz ki
Sanki;
O yaşam mücadelesini
Eğmemek için başlarını yere
Onlar vermemiş gibi
Tam da açacakken
Vurulup öldürülüyorlar
Ölüyorlar annem ölüyor zambaklar!..