Oluye Sunulan İnci Şiiri - Ayşegül Esen

Kıyılar boyunca
Yağmalanmış istiridyeler...
Sahile vurmuş
Cansız kadın bedeni
Dingin, bahşederken
Soluklar deli esişlerde
Rüzgar.

Heybetli dalgalar ki
Bölüşüme hasret onlar dahi.
Salıverip deniz ellerini
Kumsalı okşarken,
Az mı kum tanesi
Katar köpüklerine, götürür.
Hep gönülden verir kumsal.
Hep gönülden...

Sus bilmez
Yel ve çalkantıların
Bitimsiz uğultusu; semada
Zamanın kanat çırpışları...
Başına buyruk
Yaşam an be an,
Ölümün gizil sığınağı
Gövdeye aldırmaz ya.

Kumsalda ruhundan
Arınmış bir beden...
Varsın dolsun meltem
Durgun göğüs kafesine.
Varsın hırçın bir dalga
Savursun, sarssın onu
Ebedi düşten
Uyandırmak ister gibi.

Ya da
Dudaklarının kenarında
Narin bir inci sunsun kumlar
El değmemiş tek istiridyeden.
Hayat, ne anlamsızdır kim bilir
Kıskaçları arasında
Aç yengeçlerin!