Ölüsün Sen Şiiri - Yavuz Yıldızbaş

Gidiyoruz bir meçhule
Kimimiz sevinçle
Kimimiz hüzünle
Kiminin kahkahaları etrafı sarar
Kiminin göz yaşları içine akar
Kiminin omuzunda heybesi
İçi doludur istihkak meyvesi
Kiminin yoktur heybesi
Olsa da boş olurdu kesesi
...
Herkese düşmüyor aynı kumanya
Kimisinin kuş sütü eksik sofrasında
Kiminin bir yudum su ile
bir dilim ekmek var duasında.

Nasıl bir taksimdir ki bu
Kimine dünyada yaşatırken cenneti
Kimine ölümden sonra vaat eder nimeti

Imtihansa eğer
adil olmalıdır.
Birine kalem ve silginin yanında su ile şeker veriyorsun
Diğerinin kalemini bile elinden alıyorsun.
Hadi doldurun kutucukları diyorsun.

Ey veli!
Çocuğun böyle bir sınava sokulsa ne dersin?
Ortalığı yıkıp torpil var torpilll demez misin?
O halde bu susuş bu sessizlik neden?
Sesini çıkarmıyorsan
Zaten olmuşsun ruhsuz beden
Ölümü bekleme ölüsün sen zaten