Oluşum Güzergahı Şiiri - Şükrü Kekevi

Kaya idim taş oldum…
Taş idim toprak oldum…
Toprak idim yaşarıp tohum oldum…
Tohum idim köklenip ağaç oldum…
Dallandım yaprak oldum…
Çiçek oldum…çiçekten meyve oldum…
Çoğaldım…çoğaldım…binlerce asır yol aldım…
Doyuruldum…doyurdum…
Hiç iken kendim oldum…

Şimdi soruyorum kendime…
Ben ne idim! ? . Ne oldum! ? .
Kaya idim…insan oldum…
lakin, insan olmak hiçte kolay değil! ..
zerre zerre ufalanmaktan…
toz, toprak olup gözyaşıyla yeşermekten geçer insanlık! ..
kimi yolda kalıp diken olur can yakar…
kimi yavaş yavaş tomurlanıp gül açar…
gül’de zahmetini çeker…
diken’de bu hayatın! ..
ama biri gül, diğeri diken…
diken, asıl sahibidir işlediği kabahatın! ..
gül dalında bir tane…
diken, gülün dalında olabildiğince çok…
dikenin çokluğu değerini yüceltmez…
zaten anılması da gülün sayesinde…

Eyy…dikenlerle sarılı ömrüm! ..
ne zaman bir güle eş olacaksın! ..
bu can solmakta! ..
El uzatanlar oflamakta! ..
Ben solup giderken…
Diken, dalında dört mevsim, benden fazla yaşamakta! ..
İyiliğim ve güzelliğim bu mu! ? .
Bu mu…gönüllerde sevgi bulduğum! ? .
Bu mu…sevgilerin dili olduğum! ? .
Bu mu…sevilmeyen diken yanına mahkum olduğum! ? .
Onunla anılıp, onunla ben olduğum bu mu! ? .

Eyy…sabırsız canım…
Hani sen kaya idin toprak oldun…
Topraktan can oldun…
Hücre hücre süzgeçlerden geçtin…
Sabırla gönüllere yerleştin…
Yerleştiğin gönülde niçin rahat durmazsında
Dikenin, oluşum kabahatiyle uğraşırsın! ..
Senin varlığın ondan! ..
Onun varlığı senden! ..
O senin gölgende! ..
Sen onun zirvesindesin! ..
Dur…durduğun yerde! ..
Sabret...sabret de …tekrar yeşer…
Onsuz…sen, sen bile olamazsın! ..

Yaşamaksa bu cihanda hayatı…
Hayatında dört mevsimlik ömrü var…
Hangi mevsim benzer birbirine! ? .
Hangi kuş…hangi arı…
Hangi balık…hangi toprak…
Her birinin diğerinden bir farkı var! ..
İnsanında, insandan farkı olacak elbet! ..
Kolay ve zor ölüm niye! ? .
Cennet ve cehennem kimin için var! ? .

05 Eylül 2007
Malatya