Oturmuş Eylül’ü bekliyorum bir köşe başında
Gökyüzünde güzelliği tarifsiz bir hüzün
Ve bulutlar gri renge boyanmış,en usta ressamın fırçasından çıkmışçasına
Köşede duran simitçi kalan simitlerini sayıyor,her susam tanesine bin umut yükleyerek
Martılar kanatlarını süzdürürken deniz üzerinde,yüreğe ahenk katıyor
Az ileride küçük bir kız çocuğu belki ismi Eylül olan balonuyla oynuyor
Genç bir çift geliyor sonra banka oturuyor
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta