Ölürüm Bazen Şiiri - Cenk Ulupınar

Hiçbir şey söylemeden ve belki de denemeden çok şeyi, küstürüp mazimizi, hain bir ayrılık ile kıydın gönül nikahını.

Saatler sürdü dakikalar...Her gün ayyaş bir gecenin sesinde söndü. Zaten ben seni hiç özlemedim ki.

Ne yanaklarımı ısıtan, kaderimin de yazıldığı ayalarını, ne her telinde ömrümü uzatan saçlarını. Onlarca haber aldım senden, asıllı asılsız. Dillerinde oklarıyla gezen dostlarım, öldürdü sendeliğimi zamansız.

Biri var dediler, el eleydiler. Parmaklarım derin bir kuyuya indi ipsiz, yüreğim boğazını kesti. Kanı aktı bütün nazarların. Kitapları yandı aşk üstüne yazmış, bütün hırsız yazarların. Sustum, en çok gözlerim sevindi.

Zaten ben hiç ağlamadım ki. Ne sen yarı çıplak bırakırken kalbimi, ne şakaklarımdan emerken düşlerimi.

Sonra bir girdaba girdi ömür. Eğildi büküldü, Aslına döndü. Zevk çığlıklarıyla sevişti şeytan. Baktığım her insanın gözünde ,suretin geçti sözlerinle. Bıçkın bir delikanlının narasında, soğuk bir sevdanın ekmek arasında ,buğulandı ruhum . Sende hiç duyamadığımı, söylememe sırasına girdim. Ben zaten seni hiç sevmedim ki. Ne Allah diye yattığım göğsünü, ne dilime zikir, çözülemez büyünü.

Sen duyma figanımı, ne olursun üzülme. Bir yoksul sevdadır içimi ezen,
Sen alınma sevgili,
ben zaten,
ölürüm bazen..

CENK ULUPINAR 25112013-1518