Ölürüm Şiiri - Recep Metin Yerdelen

Sebepsi ayrılıklarda bazı gecelerde hep,
Yokluğun kadar hissediyorum varlığını,
Beni hissettiğin kadar yoruluyorum seni sevmekten
soğukluğun söndürdükçe yürek yangınımı,
sözlerin şah çekmeden mat ettikçe beynimi,
Çırpındıkça batarken umursamazlığının denizinde...
Hep aynı kaygıdayım bu şehirde memleketinde,

Sonunu görüyorum başlayamadığım sevdanın
Bir çiçeğin tabiata seslenemediği gibi,
haykırıyorum seni çok sevdiğimi susarak...
Hiç bir yere ulaştıkça daha bir seviyorum seni
Toprağın altında tohum oldu sana olan aşkım,
Ben çaresizliğimin gözyaşlarımla suluyorum ama

Bakışının, gülüşünün güneşi yormadan, akışın,
Susuyorum karanlıkta var olan sevgimi sana...
Bir çığ altında kalıyorum, seni gördüğüm her rüyadan uyandıkça
Aslında baktığım her yerde gördüğüm kadar uzaksın bana,
Kokladığım her çiçekte hissettiğim kadar daha da yalnızım şimdi,
Okuduğum her dua kadar savunmasız kalbim...
Dönüşü olmayan bir yolun son durağında indirdim,
İçimde biriktirdiğim sevgi sözcüklerini
Ruhumdan akan çürümüş bir isyan bulandırdıkça umutlarımın rengini,
İntihar kokmaya başlıyordu bütün güller....

Ama biliyorum bir daha hiç gelmeyeceksin,
Ve beni bu şehre Deniliye yapayalnız gömeceksin,

Artık son sözlerini söylüyordu hayat,
son kozlarını oynuyordum mutluluğa karşı..
Varsın olsun,
Ben bir ölüme gülerim,
Ama ben bir gülüme ölürüm...