Ölürüm Şiiri - Ediz Servan Erdinç

Bizi düşünüyorum, mesut.
Sen konuşunca, mevsim mavi.
Güzelsin, bitmeyen aşklar gibi
Yaprakların çocukluk saçıyor
Dudaklarını sorma, ölürüm

Fesleğenlerle büyüyorsun
Kokun ormanlar getiriyor
Sarılsam, hürriyeti bilsem
Saçların nasıl konuşuyor
Gözlerini sorma, ölürüm

Suyun aşkı için yaşar toprak
Sen de öyle soylu, öyle kalbimsin
Boyun tuz, ben baştan sona kan
Sür beni kendine, yoksuluz
Yoksulluğu sorma, ölürüm

Yüzün atlas, aynalar esrik
En çok ben, kır beni her yerden
Gir içeri, cennete sürelim atımızı
Tut elini savunmasız bu aşkın
Seni sevdiğimi sorma, ölürüm