Ölürüm Şiiri - Tunahan Ermihan

Bir yaşam boşluğuna düşmüş bedenimden kurtarıp ruhumu
Sessiz sedasız
Belki vatanımdan uzakta
Gözlerimde barış dolu bir dünyanın hayali
Ve ellerimde ellerinin hasretiyle ölürüm sevdiğim
Benim öldüğümden kimselerin haberi olmaz
Doğumumda sevinç çığlıkları atanlar
Çoktan terk etmiş olur o zaman yüreğimi
Ben çok güzel ölürüm
Ve öldüğümden kimselerin haberi olmaz
Bir akşam üstü nisan yağmurlarına tutulmuş saçlarından
Yanağına bir damla düşer sessizce
Ürperirsin ve belki bir an için titrer
İşte ben o an ölürüm
Sen bilmezsin
Ayrı bir dünyanın bilinmeyen kapılarından içeri girerken ruhum
Gözlerimde adın sözlerimde sevdan olur
Ve bunu kimseler bilmez
Çok zamanlar mücadele verdik biz seninle
Ve ayrı düştük hayatın o malum sapa yollarında
Ama hiçbir zaman hiç birimiz istemedik
Bu kadar yalnız bir yalnızlığa geçişi
Ölürüm derken bile kanım çekiliyor aslında
Seni bir kez daha görebilmeyi isterdim
Bu yıllanmış gurbetin ardından
Belki de son nefesi yaklaşmış bir adamın
Yetişmekte olan nesline
İlk ve son kez sevdasını haykırışı olur seni görmem
Bilmiyorum
Bildiğim benim ölmeyi çok güzel becereceğimdir
Öyle ki sen nisan yağmuruna tutulmuş saçlarınla
Kıvır kıvır saçlı bebekler büyütürken
Yanağına düşen bir damladan pay biçersin belki
“ Gözünden Düşen Harfte Sakla Beni ”