Olursun Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ardarda konuşma, ara vermeden;
Ellere akıldan noksan olursun.
Dersen çok kısa de, çok uzatmadan,
İnsanın gözünde insan olursun.

Kusuru yüze de, arkada deme,
Namerdin malını sakın elleme,
Cahil konuşunca fazla dinleme;
Olur ki; alışıp nadan olursun.

Kendinden gençlerle geçir gününü,
Görsünler yüzünün hep güldüğünü,
Ağırla ellerin hor gördüğünü;
Sevilir, sayılır, handan olursun.

İki kez söylersen; sekiz kez dinle,
Başına iş açma kendi dilinle,
Gücünü övene sakın güvenme;
Belki boş bulunur candan olursun.

Asılacak olsan bozma ahdini,
Bayrak gibi kaldır, yücelt cehdini,
Arsızla geçirme tek bir vaktini;
Zamanla hayadan, ardan olursun.

Barlıoğlu söyler sözü tartarak,
Sohbete bal ile yağı katarak,
Yolu işaretler mumlar tutarak,
Nereye yönelsen ordan olursun.

(ERZURUM SANKİ YAYLA isimli hece şiirlerinden > 37-38/100)