*Ölürsen Ölürüm Anne* Şiiri - Kübra Gülb ...

Kırk beş paslı sene birikmiş gözlerinde
Yüreğin üşüyor görüyorum anne..!

Şimdi ben gidiyorum…
Gönlünden, ömründen uzak yerlere…
Öyle kırgın durma ne olur
Sana bilmediğin mutluluklar getireceğim…
Sen yeter ki benim için güçlü dur!

Üzerine ömrümü serdiğimsin, ışığımsın…
Sen inadına yaşamalısın!
Sakın kendini önemsiz hissetme
Benim için her köşeden yükselen tek aydınlıksın!

Bu baş kaldırmalar sana değildi inan
Affet, sen kadar merhametli olamadım
Sana yaşattığım kadar eziyeti
Evladımdan çekmeye razıyım!
Bana kız anne… Kız ki!
Ne kolay bağışlandığımı göreyim...!

Hadi kalk o yataktan…
Bak en sevdiğin geldi!
Çok ağır azaplardayım…
Yine sessiz çığlıklardayım…
Hadi yağmur ol!
Güneş ol bana ellerinle…
Ama sakın gitme… Gittiğin an…
Ömür gidecek…
Yollar bitecek…
Işık sönecek…
Bak bu deniz büyük, benimse kollarım zayıf
Hani hep derdin ya ben hataya meyilliyim!
Gidersen direnmem…
Gidersen uslanmam…
İlle de gideceksen
Buralarda duramam
Beraber gidelim…
Ben hala bildiğin dünkü çocuğum…